Είναι η ώρα της μέθης !

Αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού ,

στο πράσινο γρασίδι μιας τάφρου ,

στη μουντή μοναξιά του δωματίου σου ,

ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια ,

ρώτα τον άνεμο , ρώτα το κύμα ,

το πουλί , το ρολόι , κάθε τι που φεύγει ,
κάθε τι που στενάζει , κάθε τι που κυλάει ,

που τραγουδάει , που μιλάει .
Ρώτα : " Tι ώρα είναι ; "

Κι ο άνεμος , το κύμα , το άστρο ,
το πουλί , το ρολόι ,

θα σου απαντήσουν :
" Είναι η ώρα της μέθης ! "

Για να γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου ,
μέθα· μέθα αδιάκοπα!

Αλλά με τί ;
Με ρακή , με κρασί , με ποίηση , με αρετή . . .

Με ό,τι θέλεις ,
αλλά μέθα ! . . .
Baudelaire